قدرت پشیمانی

قدرت پشیمانی 

کتاب « قدرت پشیمانی : چگونه با نگاه به گذشته رو به جلو حرکت کنیم » نوشته ی دنیل اچ. پینک ، یکی از آثار برجسته در حوزه روانشناسی اجتماعی و توسعه فردی است ، که در سال ۲۰۲۲ یکی از پرفروش ترین آثار نیویورک تایمز بوده است.

در این کتاب دنیل  اچ. پینک به تحلیل و بررسی پشیمانی های مختلف انسان ها در زندگی می پردازد و نشان می دهد که چگونه می توان از این احساس به عنوان ابزاری برای رشد و پیشرفت استفاده کرد.

 

درباره ی کتاب قدرت پشیمانی 

دنیل پینک ، نویسنده و محقق مطرح ، در این کتاب به بررسی این موضوع پرداخته که پشیمانی یکی از هیجان های طبیعی و اجتناب ناپذیر انسان هاست و در عین حال ، می تواند یک نیروی محرک قوی برای بهبود زندگی و تصمیم گیری های آینده باشد .

با مطالعه ی این کتاب می آموزیم که پشیمانی می تواند به ما کمک کند تا اشتباهات گذشته را تحلیل کنیم و منبعی برای یادگیری و رشد و حتی پیشرفت مان در آینده باشد .

پینک در کتاب خود به سوالات مهمی می پردازد از جمله :

پشیمانی چیست ؟

چرا انسان ها به طور طبیعی احساس پشیمانی می کنند ؟

پشیمانی چگونه می تواند در بهبود تصمیمات آینده و زندگی ما تاثیرگذار باشد ؟

چگونه می توانیم از پشیمانی های گذشته برای حرکت به جلو استفاده کنیم ؟

این کتاب شامل تحقیقاتی علمی و تجربی بر اساس یافته های روانشناسی و علوم اجتماعی است و پیشنهاداتی عملی برای بهره برداری بهتر از پشیمانی در زندگی ارائه می دهد .

کتاب «قدرت پشیمانی» به طور کلی تاکید دارد که احساس پشیمانی می تواند به عنوان یک ابزار قدرتمند برای توسعه فردی و اجتماعی عمل کند.

از پشیمانی می توان به عنوان  یک فرصت برای تغییر و بهبود شرایط استفاده کرد .

به جای آن که از پشیمانی بترسیم یا از آن اجتناب کنیم ، باید یاد بگیریم که چگونه این احساس را در جهت  بهبود و پیشرفت خود به کار بگیریم.

این کتاب برای کسانی که علاقه مند به بهبود تصمیم گیری، افزایش آگاهی خود و استفاده ی بهتر از اشتباهات گذشته برای پیشرفت آینده هستند،

بسیار مفید خواهد بود.

 

در کتاب قدرت پشیمانی می خوانیم 

دست کم ها باعث می شوند احساس بهتری داشته باشیم .

«دست کم مدال گرفتم .نه مثل دوچرخه سوار آمریکایی که ثانیه های آخر قافیه را باخت و پایش به سکوی قهرمانی نرسید ».

«ترفیع نگرفتم ولی خب دست کم اخراج هم نشدم ».

دست کم ها مایه آرامش و دلخوشی اند .در مقابل ای کاش ها باعث می شوند احساس ناخوشایند تری داشته باشیم .

«ای کاش آن دو ثانیه آخر زودتر شتاب گرفته بودم ، حالا طلا توی مشتم بود ».

«ای کاش از عهده ی چند کار سخ دیگر بر می آمدم ،قطعا ترفیع می گرفتم».

ای کاش ها مایه ناراحتی و پریشانی اند .

بنابراین از شواهد امر پیداست که ما انسان ها دلگرمی دست کم را به دلسردی ای کاش ترجیح می دهیم . هرچه نباشد طبیعت مان ایجاب می کند

در پی لذت باشیم و از رنج دوری کنیم ؛ کیک شکلاتی را به اسموتی سبزیجات و رابطه با شریک زندگی مان را به سرو کله زدن با مامور مالیات ترجیح می دهیم.